Μήπως έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα; Μήπως πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα λύσουμε μόνοι μας; Πρέπει οπωσδήποτε, να πούμε επιτέλους τέλος στη θανατηφόρα αδιαφορία - ως προς τον εκκλησιασμό μας - και στις «εκδρομές του Σαββατοκύριακου», που μας απομακρύνουν από την Πηγή της Ζωής, από την πηγή που αν πιούμε δε θα ξαναδιψάσουμε ποτέ ξανά!
Η Θεία Λειτουργία είναι η πιο τιμητική ώρα για τον Χριαστιανό. Διότι συνομιλούμε και ενωνόμαστε με τον Θεό!!! Ο Θεός συγκαταβαίνει απροσμέτρητα. Κι ο άνθρωπος ανυψώνεται απεριόριστα, «εισβάλλοντας στην περιοχή του θείου και, όντας στη γή, ζεί στον ουρανό. Οι οπαδοί του διαβόλου πανηγυρίζουν μαζί με τους σταυρωτές του Χριστού το σάββατο, που ο Χριστός ήταν στον τάφο και κλαίνε απαρηγόρητα την Κυριακή στην Ανάσταση. Ακριβώς ότι έκαναν οι σταυρωτές του Κυρίου.
Πρέπει να πηγαίνουμε στην εκκλησία, να συναντάμε το Θεό και να βλέπουμε την επανάληψη του ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ Του, διότι κάθε φορά που τελείται η Θεία Λειτουργία, ετοιμάζεται ουράνιο γεύμα και δείπνο. Μπορεί η απάτη του διαβόλου να μας έβγαλε από τον παράδεισο. Όμως η αγάπη του Θεού και Πατρός, μας έφτιαξε νέο παράδεισο, την Εκκλησία, όπου ζούμε ξανά οι άνθρωποι και κοινωνούμε με το Θεό.
Σήμερα όμως, μόνο ελάχιστοι πάμε στην Εκκλησία. Που είναι οι υπόλοιποι να δώσουν κι αυτοί «το παρών» στο προσκλητήριο του Θεού; Που είναι η πλειοψηφία των χριστιανών, την ημέρα της Κυριακής, που θα ευχαριστήσουν τον Κύριο για την εβδομάδα, που τους χάρισε; Στην εποχή των διωγμών, ήταν όλοι παρόντες οι χριστιανοί κι ας κινδύνευε η ζωή τους. Τώρα προφασιζόμαστε ότι πιστεύουμε στο Θεό, αλλά δεν εκκλησιαζόμαστε. Τώρα, ο ψάλτης λέει το: «είδομεν το φως το Αληθινόν... Πνεύμα Επουράνιο...», αλλά το φως το Αληθινό, δε μπορείς να το δεις, αν δεν πάρεις τη Θεία Κοινωνία και το Πνεύμα το Επουράνιο, κατεβαίνει – έτσι όπως καταντήσαμε – μόνο για τον Ιερέα, διότι πολλές φορές βλέπουμε, να μην πηγαίνει κανείς, την ώρα, που ο Ιερέας λέει το φοβερό: «Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε».
Μα πώς καταντήσαμε όλοι έτσι; Πώς ανεχτήκαμε να μας πιάσει κορόιδα ο διάβολος; Πού είναι ο σκοπός της ζωής μας; Είμαστε όλοι εγκληματίες, ή όχι, που δε φέρνουμε τα παιδιά μας κοντά στους αγγέλους, κοντά στην Παναγία, κοντά στο Θεό; Γιατί δείχνουμε τόση αδιαφορία για τη σωτηρία των παιδιών μας; Γιατί συμπεριφερόμαστε με τόσο ΜΕΓΑΛΗ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ στον Μεγάλο Ζωοδόχο Ευεργέτη; Τι δικαιολογία θα βρούμε – όλοι εμείς μπροστά στο Θεό - την ημέρα της Μεγάλης Κρίσης;
Kι όχι μόνον αυτό, αλλά μερικοί πάμε στην Εκκλησία και αντί να προσφέρουμε την «θυσία του Άβελ» στο Θεό, ψάχνουμε να... ξεφορτωθούμε τα ψιλά - που έχουμε - λες κι έχει ανάγκη ο Θεός ή ο Ιερέας ή η Εκκλησία τη θυσία του «Κάιν». Όσο λιγότερα προσφέρετε εσείς στην Εκκλησία, τόσο λιγότερα, σας προσφέρει κι ο Θεός όταν τον έχετε ανάγκη και φυσικά Εκείνος πολλαπλασιάζει τα αγαθά των άξιων Ιερέων και διακόνων του Ναού Του. Δεν πειράζει όμως! Γεμίστε εσείς τις Εκκλησίες, μαζί με τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας, να πάρετε την ευλογία του Θεού και μη προσφέρετε τίποτε! Λετε να μην προνοεί ο Θεός για τους διακόνους Του;
Άλλοι λένε, ότι ο Θεός είναι «πανταχού παρών» και μπορούμε, όπου κι αν βρισκόμαστε, να τον λατρεύουμε!!!
• Ναι! Ο Θεός είναι παντού, άρα είναι και στον Ναό, μερικοί όμως πάνε παντού, εκτός από τον Ναό!
• Ναι! Παντού ήταν ο Χριστός, αλλά σαρκώθηκε μόνο στον ναό της Παρθένου Μαρίας.
• Ναι! Παντού είναι ο νους των ανθρώπων, αλλά το σώμα τους παραμένει σε συγκεκριμένο τόπο.
• Ναι! Παντού είναι ο ήλιος, αλλά αν βρίσκεσαι κάτω στο υπόγειο, δεν τον βλέπεις.
• Ναι! Παντού υπάρχουν νερά, αλλά στην πηγή πηγαίνεις να πιεις νερό.
Άλλοι λένε, ότι ο Θεός είναι πνεύμα και δεν χρειάζεται συγκεκριμένο τόπο λατρείας!!!
• Ο Χριστός ήρθε σαν βρέφος στον Ναό.
• Ο Χριστός δώδεκα (12) ετών δίδασκε στον Ναό.
• Ο Χριστός πήρε το φραγγέλιο για να πετάξει έξω από τον Ναό, αυτούς που έκαναν τον Ναό του Πατέρα Του οίκο εμπορίου.
• Ο Χριστός έμεινε τρεις (3) ημέρες μέσα στον Ναό.
• Ο Χριστός πήγαινε κάθε Σάββατο στο Ναό, για να εκκλησιασθεί ή να διαβάζει τη Γραφή.
• Ο Χριστός τόνιζε, ότι στον Ναό γίνεται δικαίωση.
• Ο Χριστός κοινωνεί μαζί μας στην Εκκλησία κι όχι οπουδήποτε αλλού.
Άλλοι λένε, ότι η εκκλησία είναι χαμένος χρόνος και δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτε!
• Ενώ εμείς δεν είμαστε άξιοι να κερδίσουμε ούτε ένα λεπτό από την ζωή μας, με το Χριστό κερδίζουμε την αιώνια ζωή!!!
• Αποδεικνυόμαστε καλύτεροι έμποροι, διότι ο Χριστός, μας αγοράζει με το Αίμα Του, ενώ εμείς τον αγοράζουμε με λίγο χρόνο της ζωής μας!!!
• Κερδίζουμε τον άρτο της αιωνίου ζωής και την πηγή που θα μας ξεδιψάσει για πάντα.
• Πολλοί που δεν φεύγουμε τα Σαββατοκύριακα, κερδίζουμε από ατυχήματα που γίνονται σε εκδρομές κι έτσι αντί να μας φέρουν στην Εκκλησία μέσα σε... φέρετρο, ή να πάμε στην Εκκλησία με... πατερίτσες, πηγαίνουμε μόνοι μας, υγιείς και ζωντανοί!!!
Άλλοι λένε, ότι δεν έχουμε καιρό για να πάμε εκκλησία, μία Κυριακή μας μένει, για να ξεκουραστούμε κι εμείς...
Ενώ κάθε εβδομάδα θυσιάζουμε 20 ώρες για φαγητό, 50 ώρες τουλάχιστον για ύπνο και 40 ώρες για τηλεόραση, κινηματογράφο, θέατρο, γήπεδο, κέντρο διασκέδασης, καφενείο ή ιππόδρομο για ν’ απολαύσουμε πολλές φορές σάπια πνευματική τροφή, δε μπορούμε να βρούμε δύο (2) ώρες, να πάμε στην εκκλησία, για ν’ απολαύσουμε την ουράνια τροφή ή οι δουλειές μας αξίζουν περισσότερο από το Θεό; Το μόνο που ξέρω να πω, είναι ότι καιρός υπάρχει για όλα. Μόνο για το Χριστό δεν βρίσκουμε καιρό!!! Αλήθεια... Αν μοιράζανε κάποιο μεγάλο ποσό την ημέρα της Κυριακής, την ώρα της Θείας Λειτουργίας, θα σηκωνόμασταν χαράματα, να πάμε να το πάρουμε;
Κάποτε παρακαλούσα κάποιον που δεν δούλευε, να σηκώνεται πρωί την Κυριακή και να πηγαίνει στην Εκκλησία. Δεν με άκουγε δυστυχώς, αλλά σε λίγο καιρό δούλευε σε κάποια επιχείρηση και σηκωνόταν στις 5 το πρωί, την ημέρα της Κυριακής, για να πάει στη δουλειά του!!! Επιτέλους, πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, ότι ο Θεός, επειδή μας αγαπά, μας διδάσκει. Όλοι όμως βρίσκουμε προφάσεις, για ν’ αποφύγουμε τη διδασκαλία Του.
Άλλοι λένε, ότι ο Θεός είναι Άϋλος και δεν έχει ανάγκη από ιερά σκεύη, πλούσια άμφια, ακριβές εικόνες και άλλα που θα μπορούσαν να πουληθούν και να δοθούν στους φτωχούς!!!
• Κι ο Άυλος Θεός πήρε υλικό σώμα.
• Και μέσα στα ταπεινά στοιχεία του άρτου και του οίνου κρύβεται η φωτιά της Θεότητος.
• Κι ο Ιούδας το ίδιο είπε για το μύρο, που πρόσφερε στο Χριστό η Μαρία, η αδελφή του Λαζάρου. Αν ενδιαφερόταν πραγματικά ο Ιούδας για τους φτωχούς δε θα έκλεβε ο ίδιος.
• Αν ενδιαφερόμασταν όλοι εμείς για την ευπρέπεια και τη λιτότητα στην εκκλησία, θα πρέπει να είχαμε πρώτα εμείς ευπρεπή και με λιτότητα τα σπίτια, τα αυτοκίνητα και την ζωή μας.
• Άλλωστε, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η εκκλησία πολλές φορές εκποιεί ακόμη και χρυσά σκεύη, προκειμένου να βοηθήσει ανθρώπους.
Άλλοι λένε, ότι δε μας «τραβάει» η εκκλησία.
Έτσι περιφρονείτε το ουράνιο τραπέζι της Θείας Λειτουργίας, με την ουράνια τροφή και αγνοείτε, ότι πάμε για να κάνουμε... μετάγγιση ζωής!!!
Θα ήθελα να ρωτήσω: Θα λέγαμε όχι, θα πηγαίναμε καθυστερημένοι ή θα πηγαίναμε με βρώμικα ρούχα, Αν μας καλούσε ο πρωθυπουργός σε γεύμα;
Άλλοι λένε, ότι τους ξέρουν κι αυτούς, που πάνε στην εκκλησία και κάνουν τους μεγάλους σταυρούς και τις πολλές προσευχές.
• Και οι φαρισαίοι υπήρχαν, που έκαναν μεγάλους σταυρούς, αλλά αυτούς τους καυτηρίαζε ο Χριστός.
• Κι ο Ιούδας εξωτερικά έκανε τον καλό μαθητή, αλλά πρόδωσε τον Κύριό Του.
• Κι ο κλέφτης - που φοράει στολή αστυνομικού - δεν σημαίνει ότι είναι αστυνομικός.
• Κι αυτός που πλένεται συχνά, πάλι βρώμικος θα γίνει, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να πλένεται.
• Άλλωστε, όλοι αυτοί, αν δεν ήταν στην εκκλησία, θα ήταν πολύ χειρότεροι.
Άλλοι λένε, ότι δεν πηγαίνουν στην εκκλησία, αλλά ακούνε τη Θεία Λειτουργία από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση ή στέλνουν κάποιον από την οικογένεια!!!
• Ραδιοφωνικά ή τηλεοπτικά μας έσωσε ο Χριστός;
• Όταν πεινάμε, τρωμε από την τηλεόραση ή όταν διψάμε, πίνουμε από το ραδιόφωνο;
• Είναι όμορφο, την ώρα που ακούγεται η Θεία Λειτουργία από το ραδιόφωνο άλλος να καπνίζει, άλλος να κοιμάται και άλλος να είναι σε απρεπή θέση και στάση;
• Είναι δυνατόν να γίνει μετάγγιση ζωής και σε μάς, αφού απουσιάζουμε; Τι νομίζουμε ότι είναι η Θεία Κοινωνία, επιταγή, που μπορούμε να εξουσιοδοτούμε τον οποιονδήποτε για να την εισπράξει;
Άλλοι λένε, ότι δεν εκκλησιάζονται, διότι δεν καταλαβαίνουν τη Θεία Λειτουργία.
• Και το φάρμακο για το συνάχι, δε γνωρίζουμε πως ενεργεί, αλλά το παίρνουμε για την ωφέλειά μας.
• Δεν καταλαβαίνουμε, διότι δε φροντίσαμε να μάθουμε.
• Διαβάζουμε τόσα άλλα πράγματα. Αν είχαμε ενδιαφέρον, θα παίρναμε διάφορα θρησκευτικά βιβλία και θα μαθαίναμε, τι γίνεται στη Θεία Λειτουργία.
Άλλοι λένε, ότι περνάνε από την Εκκλησία, ανάβουνε ένα κεράκι και κάνουνε το σταυρό τους. Φθάνει αυτό.
• Καθόλου δε φτάνει, διότι δεν θέλει ο Θεός το κεράκι μας, αλλά εμάς τους ίδιους.
• Θέλει την καρδιά μας.
• Και θα δώσουμε την καρδιά μας με τη συνειδητή συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία.
• Για μάς τελείται η αναίμακτη θυσία επάνω στην Αγία Τράπεζα και για μας προσφέρει ο ιερέας τη θυσία της Θείας Ευχαριστίας.
• Η Θεία Λειτουργία είναι προσωπική μας υπόθεση.
Άλλοι λένε ότι δεν κοινωνούμε, διότι δεν καταλαβαίνουμε, πως γίνεται ο άρτος και το κρασί, Σώμα και Αίμα Κυρίου.
• Πως στην περίπτωση του αμπελιού, το νερό γίνεται κρασί;
• Πώς στην περίπτωση του προβάτου, το χορτάρι γίνεται γάλα;
• Πως στην περίπτωση του νηπίου, το γάλα γίνεται αίμα;
Αν είναι μυστηριώδεις οι μεταβολές αυτές, φανταστείτε τι ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ είναι η Θεία Κοινωνία. Η Θεία Κοινωνία, η δροσερή πηγή της ψυχής, μέσα από το Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας, μας δίνει το φάρμακο της αθανασίας. Θα ρωτήσουμε πώς επενεργεί; Δυστυχώς, δε μπορούμε να χωρέσουμε τη θάλασσα της Σοφίας του Θεού, μέσα στο μικρό ανθρώπινο μυαλό μας!!! Ο διάβολος βάζει συνέχεια παγίδες, για να μη κοινωνούν οι άνθρωποι με το Θεό, διότι έτσι δε θα μπορέσει να τους ξαναπλησιάσει.
Έτσι αγνοούν αυτόν τον υπερπολύτιμο θησαυρό, που:
• Άλλους τους κάνει να μη πιστεύουν στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.
• Άλλους τους κάνει να πιστεύουν, αλλά να το αποφεύγουν.
• Άλλους τους κάνει να παίρνουν μαζί τους… κουταλάκι από το σπίτι τους! για να κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού, επειδή – όπως λένε – δε μπορούν να κοινωνούν μετά από γέροντες ή γριές! λες κι υπάρχει δύναμη, που θα μπορέσει να μολύνει το κουταλάκι της Θείας Κοινωνίας που κρατάει ο υπηρέτης του Τριαδικού Θεού!!!
• Άλλους τους κάνει να μη το σέβονται και να κοινωνούν ανάξια.
• Σε άλλους δημιουργεί πολλά και μεγάλα αμαρτήματα.
• Άλλους τους κάνει να πιστεύουν ότι χωρίς ειδική νηστεία, δε μπορούν να κοινωνήσουν.
• Άλλους τους βάζει σε πονηρό λογισμό, ότι δεν χρειάζεται η συχνή κοινωνία με το Θεό.
• Άλλους δεν τους εμποδίζει να πάνε στην Εκκλησία, αλλά τους προτρέπει να φύγουν πριν το τέλος της Θείας Λειτουργίας - όπως έφυγε και ο Ιούδας από το Μυστικό Δείπνο - για να γυρίσουν τα νώτα στο Χριστό και στους Αγίους.
Προσέξτε τι γίνεται στις μέρες μας με την άτυπη πνευμονία, όπου όλοι έγιναν μασκοφόροι!!! Ακόμη και οι ιερείς των καθολικών από την …μεγάλη πίστη που έχουν φόρεσαν μάσκες για να κοινωνούν τους πιστούς τους!
Δώστε ιδιαίτερη ΠΡΟΣΟΧΗ διότι θα παροτρύνουν όλους τους χριστιανούς να μην κοινωνούν Σώμα και Αίμα Χριστού, διότι θα κολήσουν δήθεν πνευμονία ή κάποια άλλη ασθένεια και θα πεθάνουν!
ΠΡΟΚΑΛΩ τους αντίχριστους που θα τολμήσουν να προτείνουν κάτι τέτοιο, ότι θα είμαι έτοιμος - αφού εξομολογηθώ - να κοινωνήσω Σώμα και Αίμα Χριστού, αμέσως μετά από ασθενείς, που έχουν ΟΛΕΣ τις κολητικές ασθένειες πάνω τους, για να τους αποδείξω ότι ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΘΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ!!!
Ξύπνα λαέ!!!
Κοινώνησε Σώμα και Αίμα Κυρίου, ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ και ΚΑΘΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ.
Αλλά πρόσεχε, διότι θα σε βάλουν να κοινωνείς την όστια του Πάπα!!! Που φυσικά δεν είναι κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό, αλλά με τον διάβολο!!!
Ας επανέλθουμε λοιπόν όλοι εμείς, στον τρόπο λατρείας της αρχαίας εκκλησίας, για να μπούμε στον αιώνιο παράδεισο κι ας αφήσουμε ΟΛΕΣ τις προφάσεις. Για να μπούμε στο σπίτι μας, στο αυτοκίνητό μας, στο γραφείο μας ή οπουδήποτε αλλού, χρειάζεται να έχουμε πάντα ένα κλειδί. Κλειδί για τον Παράδεισο έχουμε; Εκεί η πόρτα είναι Υψίστης Ασφαλείας και χρειαζόμαστε κλειδί σφυρηλατημένο από Μετάνοια, Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία.
Μόνο με τέτοιο κλειδί μπαίνουμε.
Άς είμαστε έξυπνοι να εκμεταλλευτούμε την κάθε στιγμή - σαν τον ληστή - που μετάνοιωσε, εξομολογήθηκε, κοινώνησε (ήταν μαζί με τον Θεό δίπλα Του την ώρα της σταύρωσης) και προσευχήθηκε λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ μνήσθητί μου όταν έλθεις εν τη Βασιλεία Σου».
Ας αναρωτηθούμε όλοι μας: Εμείς έχουμε αυτό το κλειδί του Παραδείσου;
