Υπάρχουν άραγε άξιοι ποιμένες σήμερα;

Εγώ είμαι η θύρα, λέει ο Χριστός, από την οποίαν τα πρόβατα μπαίνουν στη μάνδρα, για να βρουν ασφάλεια και από την οποίαν βγαίνουν για την βοσκή.

Όλοι όσοι ήλθαν πριν από εμένα, χωρίς κανείς να τους αναθέσει την ποίμανση των προβάτων, αλλά αυθαιρέτως μόνοι τους επήραν το αξίωμα, αυτοί ήταν κλέπτες και ληστές. Τα πρόβατα όμως δεν τους άκουσαν και ούτε τους ακολούθησαν.

Εγώ είμαι η θύρα. Δι' εμού εάν κανείς εισέλθει, θα σωθεί. Και θα εισέλθει εις στην μάνδρα, δια να εύρη ασφάλειαν και ανάπαυση, και θα βγει, όταν είναι καιρός βοσκής και θα βρει τροφή.

Ο κλέπτης δεν έρχεται, ει μη μόνον δια να κλέψει και να σφάξει και να καταστρέψει. Τετοιοι ήσαν οι κακοί ποιμένες του Ισραήλ. Εγώ όμως ήλθα, δια να έχουν τα πρόβατα ζωήν, δια να έχουν με το παραπάνω την τροφή των και κάθε τι καλόν και χρήσιμο.

Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός και πονετικός. Ο ποιμήν ο καλός και την ζωήν του ακόμα θυσιάζει δια να προφυλάξη τα πρόβατα από κάθε κίνδυνον.

Ο μισθωτός δε βοσκός, που δεν είναι ιδικά του τα πρόβατα και τα βόσκει μόνον και μόνον δια τον μισθό του, βλέπει τον λύκο να έρχεται και αφήνει τα πρόβατα και φεύγει. Και τότε ανενόχλητος ο λύκος αρπάζει, κατασπαράσσει και διασκορπίζει τα πρόβατα. (Οι ανάξιοι πνευματικοί ποιμένες, που έχουν το έργον των μόνον και μόνον ως προσοδοφόρο επάγγελμα, δεν ενδιαφέρονται να προφυλάξουν τα λογικά πρόβατα από τον διάβολο και τα όργανά του).

Ο μισθωτός βοσκός φεύγει, ακριβώς διότι είναι μισθωτός και δεν έχει καμία διάθεση να εκθέσει εις κίνδυνο την ζωήν του δια τα πρόβατα, διότι δεν ενδιαφέρεται δι' αυτά, παρά μόνον δια τον μισθό του.

Εγώ είμαι ο καλός ποιμήν και γνωρίζω τα ιδικά μου πρόβατα και γνωρίζομαι από τα ιδικά μου.

Οπως με γνωρίζει και με αγαπά ο Πατήρ και εγώ επίσης γνωρίζω και αγαπώ τον Πατέρα, έτσι γνωρίζω και γνωρίζομαι από τα πρόβατα, έτσι αγαπώ και αγαπώμαι από τα πρόβατα, δια τούτο και παραδίδω την ψυχήν μου εις θάνατον χάριν των προβάτων.

Εχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι από αυτήν την μάνδραν, δεν ανήκουν στο έθνος των Εβραίων. Και εκείνα πρέπει εγώ να τα οδηγήσω και να τα ποιμάνω μαζί με τα άλλα ως καλός ποιμήν. Και εκείνα θα με γνωρίσουν και όταν τα καλώ θα ακούσουν την φωνήν μου, όπως και τα άλλα· και θα γίνη έτσι μία ποίμνη, η Εκκλησία, και ένας ποιμήν, ο Χριστός.

Δια τούτο ο Πατήρ μου με αγαπά, διότι εγώ θυσιάζω την ζωήν μου προς χάριν των προβάτων, δια να την πάρω και πάλιν με την ανάστασή μου και να είμαι ο αιώνιος ποιμήν και αρχιερεύς.

Κανείς δεν έχει την δύναμη να μου αφαιρέσει την ζωή. Αλλά εγώ από τον εαυτόν μου και την θέλησή μου θυσιάζω αυτήν. Εχω εξουσία να δώσω την ζωήν μου, και έχω εξουσία να την πάρω πάλι. Αυτήν την εντολήν και την εξουσίαν έχω λάβει και ως άνθρωπος από τον Πατέρα μου”.

Τι είναι αυτό που μας σκοτώνει;

Ένα πρωί, καθώς οι εργαζόμενοι προσέρχονταν στην εταιρεία είδαν στην είσοδο μια ανακοίνωση που έγραφε:

“Χθες απεβίωσε ένας συνάδελφος που ήταν υπεύθυνος για την υποβάθμιση της εταιρίας και υπέθαλπε την πρόοδο και την ευημερία σας. Αύριο θα γίνει η κηδεία του στο εκκλησάκι που υπάρχει στην πίσω αυλή και όποιος θέλει μπορεί να παρευρεθεί”.

Αρχικά όλοι στενοχωρήθηκαν που απεβίωσε κάποιος συνάδελφός τους, αλλά στη συνέχεια άρχισαν να αναρωτιούνται ποιος ήταν αυτός ο συνάδελφος που υπέθαλπε τους ίδιους και την εταιρία στην ανάπτυξή της.

Την επόμενη ημέρα η προσέλευση στο εκκλησάκι ήταν τόσο μεγάλη που χρειάστηκαν οι άνδρες της ασφάλειας να βάλουν τα πράγματα σε κάποια τάξη. Όσο περνούσε η ώρα τόσο και περισσότεροι εργαζόμενοι συγκεντρωνόταν στο εκκλησάκι γιατί ήθελαν να δουν και να μάθουν ποιος ήταν αυτός που υπέθαλπε τους ίδιους αλλά και την εταιρία. Όλοι είχαν την ίδια σκέψη: “Ποιος είναι αυτός που μας έκανε τόσο κακό; Τουλάχιστον ευτυχώς πέθανε!”

Κάποια στιγμή ήρθε η ώρα να ανοίξει το φέρετρο και ένας – ένας πλησίαζαν να δουν τελικά ποιος ήταν. Μόλις έφταναν στο φέρετρο έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Στέκονταν αμήχανοι για λίγο, σιωπηλοί και με έκδηλη την αμηχανία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους. Είχαν μια κέρινη έκφραση, λες και κάποιος είχε αγγίξει τα βαθύτερο σημείο της ψυχής τους. Μέσα στο φέρετρο υπήρχε ένας καθρέφτης και ο καθένας έβλεπε το πρόσωπό του.

Δίπλα στον καθρέφτη υπήρχε και μια μικρή ταμπέλα επάνω στην οποία έγραφε: “Υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος που μπορεί να περιορίσει την ανάπτυξη σου: Αυτός είναι ΕΣΥ.” Μόνο εσύ μπορείς να φέρεις την μεγάλη επανάσταση στη ζωή σου. Μόνο εσύ μπορείς να επηρεάσεις την πορεία σου, την χαρά σου, την επιτυχία σου. Η ζωή σου δεν θα αλλάξει αν αλλάξει το αφεντικό σου, οι φίλοι σου, η οικογένειά σου, η/ο σύντροφος σου. Ακόμα και ολόκληρη η εταιρεία να αλλάξει.

Η ζωή σου θα αλλάξει μόνο όταν ΕΣΥ αλλάξεις. Όταν ξεπεράσεις τα όρια σου και όταν κατανοήσεις ότι μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για τις πράξεις σου. “Η πιο σημαντική σχέση είναι η σχέση που έχεις εσύ με τον ίδιο σου τον εαυτό.”

Ο κόσμος είναι σαν τον καθρέφτη: Αντανακλά πίσω στον καθένα τις σκέψεις αλλά και τις πράξεις του.

 Ο κόσμος και η πραγματικότητα για τον καθένα, είναι σαν τον καθρέφτη στο φέρετρο, που συμβολίζει τον θάνατο όσων δεν μπορούν να οραματιστούν και να δημιουργήσουν τη χαρά και την πρόοδο τους. Είναι η ποιότητα της αλλαγής που θα κάνεις και η οποία είναι αυτή που θα κάνει την διαφορά.